Zapewne już zauważyłeś, że dostępne są u nas dziesiątki różnych dyfuzorów - oferowane są dyfuzory kamienne, membranowe, HDPE i węże napowietrzające o różnych rozmiarach, więc rozumiemy, że wybór może być trudny. Istotny jest zarówno rozmiar klosza, jak i materiał, z którego jest wykonany. Zasadniczo wszystkie dyfuzory powietrza pełnią tę samą funkcję - rozpraszają powietrze wdmuchiwane do wody przez sprężarkę powietrza - dmuchawę. Kiedy wąż powietrzny jest podłączony do złącza na dyfuzorze i przepuszczane jest przez niego powietrze, powietrze ucieka z dyfuzora przez szereg maleńkich otworów, tworząc dużą liczbę małych pęcherzyków powietrza, które pozwalają wodzie wchłonąć część tlenu, powoli unosi się na powierzchnię. Dlatego nie bez powodu niektórzy nazywają dyfuzor, a nie dmuchawę aeratorem. Jednak nie ma czegoś takiego jak najlepszy dyfuzor - albo jest odpowiedni dla twojego systemu, albo nie.

Przyjrzyjmy się więc pokrótce wszystkim typom dyfuzorów oraz ich zaletom i wadom.

1. KAMIENNE NAWIEWNIKI POWIETRZA

Już sama nazwa sugeruje, że te dyfuzory są ciężkie, tonące. Oczywiście nie są one wykonane z naturalnego kamienia, ale ze specjalnego oddychającego stopu. Kamienne dyfuzory sprawdzają się o tyle, że nie trzeba myśleć o zanurzaniu ich w wodzie, ponieważ same toną, więc można je układać na dnie, o ile nie jest ono pokryte bardzo grubą warstwą szlamu. Nawet jeśli jest osad, nie należy obawiać się zastosowania dyfuzora kamiennego - dyfuzor w końcu oczyści pewien obszar wokół siebie, woda zostanie tylko chwilowo zdezorientowana. Warto wiedzieć, że przepuszczalność powietrza dyfuzorów kamiennych nie jest tak dobra, jak np. dyfuzorów membranowych czy zwłaszcza dyfuzorów HPDE, dlatego wybierając zarówno dyfuzor jak i samą dmuchawę, zastanów się, czy ich wydajność na określonej głębokości będzie wystarczająca . Przepuszczalność powietrza również w dużej mierze zależy od producenta dyfuzorów – np. dyfuzory kamienne Angel Aqua z serii Hi-Oxygen przepuszczają nawet kilkukrotnie więcej powietrza niż dyfuzory chemiczne innych producentów, choć wizualnie wyglądają niemal identycznie. Dlatego nie spieszcie się z przeglądaniem opisów produktów – w opisie każdego dyfuzora znajdziecie Państwo jego przepuszczalność powietrza, a przy każdej dmuchawie podajemy również wykres wydajności. Jak to czytać, wyjaśniono w tym artykule poniżej.

W niektórych przypadkach ważny może być również kształt dyfuzora skalnego – dyfuzor tarczowy (w kształcie tarczy) stworzy szerszą, bardziej regularnie ukształtowaną napowietrzoną powierzchnię niż dyfuzor cylindryczny lub dyfuzor okrągły o tej samej powierzchni, ale dyfuzor okrągły i cylindryczny można wstrzykiwać pionowo i poziomo, a nawet zawiesić na bojce na żądaną głębokość. Dyfuzory okrągłe wykonane są w niewielkich rozmiarach, dzięki czemu bardziej nadają się do napowietrzania akwariów lub w przypadku podłączenia kilku takich dyfuzorów w oczku wodnym na zasadzie kolektora.

Jeśli dmuchawa nie zawsze jest włączona, dyfuzory kamienne, podobnie jak inne przedmioty zanurzone w wodzie, mają właściwość przenoszenia przez glony, więc od czasu do czasu trzeba będzie usuwać i usuwać kamień z dyfuzora. Jeśli dmuchawa nie zostanie wyłączona przez dłuższy czas, dyfuzor powinien sam utrzymać się wystarczająco czysty. Ponieważ nowoczesne dmuchawy są niezwykle ekonomiczne, zalecamy nie wyłączać ich przez cały rok.

2. MEMBRANOWE DYFUZORY EPDM

EPDM to kauczuk syntetyczny, wyjątkowo trwały materiał. Jedną z głównych różnic między dyfuzorami membranowymi a kamiennymi jest to, że nie toną. W większości przypadków jest to plus, bo zawiązując jakiś balast, bez problemu możemy regulować głębokość zanurzenia dyfuzora. Dyfuzory membranowe są znacznie bardziej przepuszczalne dla powietrza niż kamienne, dlatego można do nich podłączyć mocniejszą dmuchawę.

Kolejną zaletą jest to, że dyfuzory membranowe, a szczególnie sprzedawane przez nas dyfuzory niemieckiej firmy Jaeger są znacznie bardziej odporne na szlam i inne osady, dzięki czemu nie wymagają konserwacji, chyba że pozostawimy je w wodzie przez dłuższy czas po wyłączeniu dmuchawy.

Dyfuzory membranowe EPDM występują również w dwóch formach - cylindrycznej (rurowej) i dyskowej. Dyfuzor membranowy rurkowy zanurzony w wodzie musi unosić się poziomo, tak aby obciążniki na obu końcach dyfuzora były związane sznurami lub drutami o równej długości, aby nie zamoczyły się w wodzie. Chociaż kształt dyfuzora z membraną dyskową bardziej sprzyja tworzeniu dużej powierzchni napowietrzonej, to na tyle trudne jest prawidłowe zanurzenie takiego dyfuzora w wodzie, aby pozostawał on stabilny w wodzie bez rozpraszania uwagi. Rozwiązań jest kilka - najlepiej użyć specjalnych podstawek, tacek na dyfuzor płytowy lub spróbować samemu zbudować coś podobnego. Taki dyfuzor można również zamontować na pręcie lub rurze o odpowiedniej średnicy wywierconej w dnie zbiornika wodnego. Posiadamy własne stojaki na membranowe dyfuzory dyskowe.

3. DYFUZORY CYLINDRYCZNE HDPE

Wykonane z polietylenu o ultra wysokiej gęstości dyfuzory nie są tanie, ale na pewno nie są niepotrzebne - mają szczególnie wysoką przepuszczalność powietrza, co samo w sobie nie stwarza prawie żadnego dodatkowego oporu powietrza. Jest to widoczne nawet przy próbie wdmuchania powietrza do ust dyfuzora. Dzięki temu przy dmuchawie o tej samej mocy można je zanurzyć na większą głębokość lub po prostu użyć dmuchawy o mniejszej mocy niż byłoby to możliwe w przypadku dyfuzora kamiennego. Sprzedawane przez nas dyfuzory RatDE HPDE mają jeszcze jedną zaletę - są bardzo łatwe w obsłudze, ponieważ można je nie tylko zanurzać na żądanej głębokości w taki sam sposób jak membranowy cylindryczny (rurowy) dyfuzor, ale także umieszczać na dnie poprzez powietrze balast przyłącza węża (np. czyste kamyki) wewnątrz dyfuzora.

4. WĘŻE NAPOWIETRZAJĄCE

Poszukując tańszej opcji, zamiast dyfuzora można zastosować elastyczny wąż napowietrzający, zwany również wężem wentylacyjnym. Chociaż w wężu napowietrzającym jest tak wiele małych otworów, które umożliwiają rozprowadzenie powietrza na większej powierzchni wody, efekt nie będzie tak dobry, jak w przypadku dyfuzora. W akwariach częściej stosuje się węże napowietrzające, ponieważ długi wąż jest dość wygodny do przeciągania wokół dekoracji akwarium.

WYBÓR ROZMIARU DYFUZORA

Jeśli już kupiłeś lub wybrałeś dmuchawę i zapoznałeś się z istotnymi różnicami dyfuzorów, pozostaje wybrać rozmiar dyfuzora. Wielkość powinna zależeć od przepływu powietrza dmuchawy - opis każdej sprzedawanej przez nas dmuchawy (tabela lub dodatkowe zdjęcie przedstawiające jej krzywą wydajności) wskazuje ile powietrza dmuchawa może wydmuchać przy danym ciśnieniu. Ciśnienie zależy od głębokości zanurzenia dyfuzora. Opis dyfuzora wskazuje również, ile powietrza przechodzi. Pozostaje więc porównać te dwie liczby, okaże się, że zawór zwrotny powietrza (jeśli go używasz) również tworzy dodatkowy opór powietrza. Na przykład, jeśli dmuchawa na głębokości 1 metra jest w stanie wydmuchać 30 litrów powietrza na minutę, konieczne jest dobranie dyfuzora, który przepuszcza te 30 litrów na minutę.

Cóż, jeśli nie masz jeszcze dmuchawy, najprościej będzie po prostu wybrać z naszych gotowych zestawów napowietrzających, w których znajdziesz wszystkie pasujące części. Zestawy znajdziesz tutaj.

Jak czytać wykres pracy dmuchawy?

Spójrzmy na konkretny przypadek. Po prawej stronie widać przykładowy wykres wydajności czterech dmuchaw serii Secoh JDK. Skala pozioma wskazuje ciśnienie robocze (mbar - milibary), a skala pionowa ilość litrów przedmuchanego przez dmuchawę powietrza na minutę. Wiedząc, że 100 milibarów teoretycznie odpowiada głębokości 1 metra, widzimy, że maksymalne dopuszczalne obciążenie dla wszystkich czterech dmuchaw wymienionych na wykresie wynosi 200 milibarów, co oznacza, że ​​dyfuzor powietrza nie powinien być zanurzony na głębokość większą niż 2 metry . Z wykresu wynika, że ​​przy zanurzeniu węża powietrza na głębokość 1,5 metra (150 mbar) dmuchawa JDK-20 wydmuchnie około 24 litrów powietrza, natomiast dmuchawa JDK-50 wydmuchnie aż 50 litrów. Niestety w rzeczywistości tych litrów jest trochę mniej, ponieważ zarówno przewód powietrza, jak i zawór zwrotny (jeśli jest używany) oraz sam dyfuzor stwarzają dodatkowy opór powietrza. Omówiliśmy już, że najmniejsze straty przepływu powietrza byłyby przy dyfuzorze HPDE, a największe w przypadku dyfuzora kamiennego.

INSTALACJA KILKU PUNKTÓW NAPOWIETRZANIA

To, co pisaliśmy o doborze wielkości dyfuzora jest ważne, jeśli chcemy zamontować tylko jeden punkt napowietrzania. Jeśli jednak masz duży zbiornik wodny lub potrzebujesz bardziej zrównoważonego systemu napowietrzania, zaleca się zainstalowanie wielu punktów napowietrzania.

Istnieją dwa sposoby powiększenia napowietrzonego obszaru:

• podłączenie kilku dyfuzorów o wystarczającej wydajności do dmuchawy o odpowiedniej wydajności poprzez kolektor powietrza i oddzielne węże powietrza;
  
• podłączyć dodatkowe dyfuzory do poszczególnych dmuchaw.

Obie te metody są poprawne, ale mogą kosztować inaczej, więc policz co będzie Cię kosztować taniej, a my sprzedamy to, co wybierzesz w dobrej cenie - w naszym sklepie internetowym znajdziesz wszystkie niezbędne urządzenia napowietrzające (dmuchawy, dyfuzory, przewody powietrzne, zaciski, zawory zwrotne). , oznacza dyfuzory, boje, kolektory).

Jeśli spojrzysz na sprzedawane przez nas zestawy napowietrzające, znajdziesz kilka super-potężnych opcji, które pozwalają zainstalować 2, a nawet 4 punkty napowietrzania.

Dlaczego potrzebne jest napowietrzanie wody?

W stojącym zbiorniku wodnym zachodzą różne naturalne procesy biologiczne, powodujące surowiec wodny (kwitnienie), nieprzyjemny zapach i brak tlenu dla ryb. W nieoczyszczonym, nieutrzymywanym stawie gromadzą się osady i szlam oraz zachodzą różne procesy gnilne, które również zmniejszają stężenie tlenu w wodzie – substancje rozkładające zużywają dużo tlenu.

Istnieje kilka różnych sposobów dostarczania tlenu do wody, różniących się zarówno tą samą zasadą, jak i wydajnością:

1. Dmuchawa (znana również jako bełkotka lub po prostu sprężarka powietrza, pompa powietrza);
2. Aerator powierzchniowy;
3. Fontanny, wodospady.

1. DMUCHAWY

Dmuchawa to specjalna pompa powietrza, która wtłacza powietrze z otoczenia do wody.

Jednak sama dmuchawa nie wystarczy - dmuchawa wykona swoją pracę wydajnie tylko wtedy, gdy wydmuchane przez nią powietrze zostanie rozprowadzone na jak największej ilości wody. Można to łatwo osiągnąć, podłączając wąż powietrzny do dmuchawy ze specjalnym dyfuzorem powietrza przymocowanym na drugim końcu, który jest zanurzony w wodzie.

Efekt będzie lepszy, jeśli użyjesz dyfuzora o dużej powierzchni - wtedy powietrze będzie stopniowo unosiło się na powierzchnię z tysiącami maleńkich bąbelków, dzięki czemu woda będzie wchłaniać tlen.

Zamiast dyfuzora można użyć węża napowietrzającego, aby znaleźć tańszą opcję. Chociaż w wężu napowietrzającym jest wiele małych otworów, które również umożliwiają rozproszenie powietrza na większej powierzchni wody, efekt nie będzie tak dobry, jak w przypadku dyfuzora.

Do połączenia dmuchawy z dyfuzorem zalecamy stosowanie możliwie najkrótszego przewodu powietrza, gdyż im dłuższy przewód powietrza, tym bardziej spada ciśnienie pracy dmuchawy - dmuchawa będzie pracowała, ale powietrze będzie w stanie wydmuchać mniej. Jeśli więc istnieje duża odległość (10 metrów lub więcej) od miejsca podłączenia dmuchawy do zbiornika wodnego, lepiej jest przedłużyć przewód zasilający. Im krótszy wąż powietrza, tym mniejsze obciążenie silnika dmuchawy - nie tylko więcej powietrza będzie wydmuchiwane, ale zużycie energii elektrycznej będzie mniejsze, a sama dmuchawa wytrzyma dłużej.

Zalecamy, aby nie wyłączać dmuchawy, ale jeśli nadal trzeba ją od czasu do czasu wyłączyć, należy również podłączyć zawór zwrotny powietrza między wąż powietrza a dyfuzor, aby zapobiec przedostawaniu się wody do węża powietrza , który może zamarznąć, tworząc korek. Jeśli nie wyłączasz dmuchawy, lepiej nie używać zaworu zwrotnego, ponieważ nieznacznie zatrzymuje przepływ powietrza.

Jeśli używasz dmuchawy również zimą na dworze, zwróć uwagę na wąż doprowadzający powietrze – kup go jak najbardziej elastyczny, najlepiej z tekstylnym przewodem. Ważne jest, aby plastik użyty do produkcji węża zawierał wystarczającą ilość plastyfikatora, aby zapewnić jego elastyczność nawet w zimie i pomóc w pękaniu w ekstremalnych mrozach. Oczywiście możesz również kupić u nas wysokiej jakości węże powietrzne w naprawdę dobrej cenie - sprzedajemy wysokiej jakości wysokiej jakości węże powietrzne różnych producentów ALFAFLEX PVC.

Chociaż większość sprzedawanych przez nas dmuchaw jest dość odporna na różne warunki pogodowe, należy pamiętać, że dmuchawa jest urządzeniem elektrycznym nieprzeznaczonym do użytku w wodzie. Dmuchawę należy chronić przed bezpośrednim deszczem umieszczając ją pod dachem lub w skrzynce z otworem do ochładzania powietrza i dmuchawy.

Wiele zbiorników wodnych nadal używa do napowietrzania konwencjonalnych domowych sprężarek powietrza, nawet nie myśląc o wysokich kosztach energii elektrycznej. Tutaj nowoczesne dmuchawy są niezwykle ekonomiczne, zaprojektowane do pracy bez wyłączania przez cały rok. Na przykład dmuchawa o mocy wystarczającej na mały oczko wodne lub oczko wodne nie zużyje nawet 1kW prądu dziennie!

Dlaczego dmuchawa jest świetną ochroną przed zamarzaniem zimą, latem - przed wodą z alg?

Zimą temperatura wody w stawie na dnie stawu jest znacznie wyższa niż na powierzchni - zawsze plus, o ile akwen nie jest bardzo płytki. Dmuchawa wspomaga tworzenie dyfuzji - mieszania wody, co powoduje, że cieplejsza woda unosi się na powierzchnię, zapobiegając doganianiu pługa. Oczywiście pług uformuje się i nie zamarznie tylko wtedy, gdy wybierzesz dmuchawę o wystarczającej mocy, w zależności od wielkości i głębokości akwenu.

Latem jest odwrotnie – temperatura wody w stawie na dnie jest znacznie niższa niż na powierzchni. Jeśli nie użyjemy dmuchawy lub innego sprzętu napowietrzającego, ciepła, nasłoneczniona woda będzie świetnym pożywką dla rozwoju różnych drobnoustrojów - powierzchnia zacznie się zielenić (kwitnąć), wydzielać nieprzyjemny zapach, a ryby będą brak tlenu. Zwykle dzieje się to podczas gorących letnich miesięcy od lipca do sierpnia. Przy wymuszonym napowietrzaniu temperatura wody zarówno na dnie, jak i na jego powierzchni staje się bardziej wyrównana, woda staje się chłodniejsza - dużo zdrowsza dla ryb i mniej sprzyjająca rozmnażaniu się glonów.

Dmuchawy membranowe i tłokowe

Sprzedawane przez nas dmuchawy membranowe to produkty wysokiej jakości, które zazwyczaj mogą bezawaryjnie działać przez wiele lat. Choć na wszystkie dmuchawy udzielamy 24 miesięcznej gwarancji, jest bardzo duża szansa, że ​​nie odniesiesz z niej korzyści, zwłaszcza jeśli regularnie wymieniasz membranę, która kosztuje zaledwie kilka euro. Możesz kupić części zamienne do każdej sprzedawanej przez nas dmuchawy membranowej.

Dmuchawy tłokowe nie mają łatwo wymienialnych części, ale nie ustępują membranowym pod względem niezawodności. Na przykład dmuchawa Hailea ACO Piston powinna działać przez wiele lat. Jeden z naszych klientów, który kupił dmuchawę tłokową Hailea ACO 4 lata temu, nazwał ją magiczną i nadal nie może się dziwić, że nadal można znaleźć wysokiej jakości, niezawodne produkty.

Warto zauważyć, że dmuchawy membranowe są nieco cichsze niż dmuchawy tłokowe, co może być istotne, jeśli planujesz używać dmuchawy pod patio lub w przestrzeni życiowej, takiej jak napowietrzanie dużego akwarium.

Jeśli nie wiesz, która dmuchawa jest dla Ciebie najlepsza - skonsultuj się z naszymi specjalistami.

2. AERATORY

Prawdziwe aeratory działają na zupełnie innej zasadzie niż dmuchawy - zamiast powietrza zastosowano pompę wodną, która zasysa i przedmuchuje wodę jednocześnie zasysając powietrze. Powoduje to ruch i bulgotanie wody, jednocześnie nasycając wodę tlenem. Ta zasada jest również stosowana w akwariach. Aerator poradzi sobie również z zapobieganiem zamarzaniu echa w zimie.

3. FONTANNY, WODOSPADY

Chociaż nie jest to główna funkcja fontann i wodospadów, fontanny i wodospady również pomagają nasycić je tlenem, zwiększając ruch wody. To prawda, zwykle nie wystarczy. Ponadto ta metoda napowietrzania nie zawsze jest odpowiednia na litewskie zimy.

Zestawy do napowietrzania

Aby zaoszczędzić czas klientów, zmontowaliśmy prawie 30 zestawów zawierających wszystko, co jest potrzebne do pełnego napowietrzania wody: dmuchawę, dyfuzor powietrza, zawór zwrotny. Wszystko, co musisz zrobić, to kupić wąż powietrzny, jeśli jeszcze go nie masz. Zestawy te obejmują dmuchawy membranowe i tłokowe o różnej wydajności różnych producentów (Hailea, Aquaforte, Secoh, DongYoung) oraz dyfuzory powietrza o różnych rozmiarach i kształtach. W niektórych zestawach znajdziesz również profesjonalną podstawkę pod dyfuzor - dzięki czemu nie musisz odwracać głowy, aby zanurzyć dyfuzor w wodzie, aby nie utknął w osadzie dennym. Zaprojektowany przez nas stojak pozwala na utrzymywanie dyfuzora w wodzie 50 cm nad dnem. Najlepiej nadaje się do oczek wodnych o głębokości do 2 metrów, jako ozdobny oczko wodne lub basen.

Oprócz naszych własnych zestawów możesz również wybierać spośród zestawów dmuchaw niemieckiego producenta OASE, które obejmują dmuchawy, węże powietrzne i dyfuzory. Droższe zestawy OASE zawierają również specjalną opatentowaną technologię filtra do rozkładu składników odżywczych.

Kup online

Cały sprzęt do napowietrzania oczka wodnego, oczka wodnego lub basenu kupisz w naszym sklepie internetowym - bezpiecznie, wygodnie i w dobrej cenie, ponieważ wiele towarów przewozimy bez pośredników, bezpośrednio od producentów. Kurier DPD dostarczy wybrany przez Ciebie towar bez względu na to, gdzie mieszkasz - na Litwie, w Polsce, Łotwie, Estonii.

Raki, jako doskonały przysmak, zawsze były cenione przez smakoszy. W Skandynawii jest aż kilkaset farm onkologicznych, a na sąsiedniej Łotwie ponad dwadzieścia. A na Litwie jest bardzo mało ludzi, którzy to robią. Czemu?

NIE MA TO JAK W DOMU

Znane są dwa sposoby hodowli raków: fabryka i staw. Ten ostatni jest bardziej opłacalny i opłacalny ekonomicznie.

Raki nie są wymagające, żyją tylko w czystej wodzie. Nasze wody gruntowe są w pewnym stopniu odpowiednie. To prawda, że gleba pod staw jest najbardziej odpowiednia na Litwie Wschodniej. Ponadto skorupiaki nie muszą piec osobnego stawu, doskonale współżyją ze spokojnymi rybami, takimi jak karp, których w naszym kraju nie brakuje. Ponieważ raki uwielbiają słodką wodę, najlepiej mieć oczko wodne z bieżącą wodą. Jednak ten warunek nie jest konieczny. O wiele ważniejsze jest, aby raki miały możliwość kopania jaskiń na dnie i zakładania schronień. Bardzo dobrze nadają się do tego gliniane lub kamieniste dna oraz sztuczne schronienia.

Staw dla raków powinien mieć głębokość około 1,2 metra i powierzchnię 0,1 ha. Ważne jest, aby populacja stawu nie była zbyt duża, ponieważ doprowadziłoby to do katastrofalnej redukcji tlenu. W przypadku raków minimalna zawartość tlenu wynosi 5-7 mg/l. A jeśli zbiornik wodny nie przecieka, konieczne jest zainstalowanie odpływu wody i przykrycie go zaworem. Około jedną trzecią wody należy spuścić i wymienić co 2-3 tygodnie.

ODŻYWIANIE

Karmienie raków rozpoczyna się, gdy temperatura wody osiąga 7 stopni. Chociaż jedzą wszystko, najlepsza jest specjalna mieszanka paszowa. Do diety można również włączyć żywe dżdżownice, ślimaki, larwy komarów, gotowaną marchewkę, ziemniaki, owsiankę. Średnia dawka paszy wynosi 2 procent masy ciała.

Sztucznie karmione raki rosną większe niż w naturze, dzięki czemu lepiej nadają się do serwowania na stole. Kraby, które mają trzy lata, zwykle podróżują ze stawów do gniazd. Z 1 ha stawu rocznie można oczekiwać 300-400 kg produkcji.

GATUNKI

Wąskie skorupiaki dojrzewają w prywatnych stawach przez 3 lata, w warunkach naturalnych około piątego. Ich długość to 7-8 cm. Mogą rozmnażać się w trzecim roku życia, samica jednorazowo dojrzewa około 100-400 jaj. Rozmnaża się jesienią, gdy temperatura wody osiąga 4-5 stopni. W naturze przetrwa do 10 lat.

Skorupiaki są bardziej mięsiste, smaczniejsze, bardziej pożywne. Ponadto w przeciwieństwie do wąskolistnych nie są importowane. Od dawna rozmnażają się w litewskich zbiornikach wodnych. Rynek ich uprawy w Europie jest znacznie mniej zatłoczony niż w przypadku upraw wąskolistnych. Te raki są zwykle brązowe, ale nie zdziw się, jeśli zaakceptujesz również niebieskie. Różnią się od innych raków mięsistymi, wyrazistymi, szerokimi szczypcami. Dorosłe raki mogą ważyć do 300g i mieć 10cm długości.

Hodowla tych raków jest trudniejsza. W przeciwieństwie do wąskolistnych ich samice dojrzewają o połowę mniej kawioru, są bardzo wrażliwe na zmiany w środowisku, różnice temperatur czy brak tlenu. Życie w dużych grupach jest trudne. Kanibalizm jest bardziej rozpowszechniony wśród liściastych. Muszą być starannie posortowane według rozmiaru i płci. Raki dojrzewają w 3-4 lata. Podczas rozrodu samica dojrzewa od 50 do 200 jaj. Reprodukcje w październiku-listopadzie. W czerwcu wylęgają się raki.

KTÓRY TYP WYBRAĆ?

Początkującym hodowcom raków zaleca się wybór raków o wąskim ciele. Przede wszystkim dlatego, że są mniej wymagające pod względem zawartości tlenu i reżimu temperaturowego. Po drugie, kopią mniej jaskiń, więc skaliste dno też nie jest potrzebne. Po trzecie, samice wąskolistne dojrzewają znacznie więcej jaj niż szerokolistne. Po czwarte, kanibalizm jest wśród nich mniej powszechny, są przystosowane do życia w dużych grupach, więc sortowanie według płci lub wielkości nie będzie tak ważne. Po piąte, Szwecja konsumuje około 3000 ton raków rocznie. Lokalni hodowcy są w stanie wprowadzić na rynek tylko około 75 procent swojej produkcji. Pozostała ilość jest importowana przez ten skandynawski kraj. Jest więc wielka szansa na eksport.

„Mój staw”, Nr. 1, 2016

Reda BUTKUVIENĖ

Źródła:

Hodowla raków, oprac. Guoda Mac-kevičienė, Liongina Mickėnienė i in., Wilno, 2007

Biotechnologia i odbudowa stada dla hodowli ryb i raków. Wyd. Litewskie Towarzystwo Hydrologów, Wilno, 2008

Litewska Akademia Nauk. Konkurencyjne rolnictwo i jego znaczenie dla gospodarki kraju. Wilno, 2001

J. Huner Słodkowodne Cayfish w Ameryce Północnej, Europie i Australii: Rodziny Astacidae, Cambaridae i Parastacidae. Produkty żywieniowe. Londyn 1994

D.M. Holdich, R.S. Raki słodkowodne Lowery: biologia, zarządzanie i eksploatacja. Londyn. 1988

UROK I CECHY LOKALIZACJI DODATKUJE NATURALNY AKCENT WODNY (JEZIORO, RZEKA, KREM). JEDNAK W PRZYPADKU BRAKU TAKICH ZBIORNIKÓW ŚRODOWISKO MOŻE BYĆ ZDOBIONE PRZEZ INTELIGENTNIE ZAINSTALOWANE ZBIORNIKI WODY. ICH TWORZENIE I UTRZYMANIE WZBUDZA ZAINTERESOWANIE ORGANICZNYMI SPOŁECZNOŚCIAMI WODNYMI, ROŚLINAMI I ZWIERZĄTAMI. WŁAŚCICIEL MUSI ZDECYDOWAĆ CO CHCEMY ZOBACZYĆ NASZ STAW I STWORZYĆ JEGO WIZJĘ. STAW, W KTÓRYM ŻYLI ALVIRA I VYTAUTAS BANEVIČIAI, ROLNICY NOWEJ WIOSKI GILIOGIRIS (GMINA RIETAVA), ZGODLIWI POWIEDZIEĆ MAGAZYNOWI MAGAZYNU.

Naturalny zbiornik wodny (jezioro, rzeka, potok) nadaje okolicy uroku i wyjątkowości. Jednak w przypadku braku takich ciał, otoczenie może być ozdobione sprytnie wyposażonymi sztucznymi zbiornikami wodnymi. Ich tworzenie i utrzymanie pobudza zainteresowanie ekologicznymi zbiorowiskami wodnymi, roślinami i zwierzętami. Od gospodarza zależy, co chciałby zobaczyć w swoim stawie, aby stworzyć swoją wizję. Zgodzili się opowiedzieć czytelnikom magazynu „Mano penki” o życiu stawu w nowej wiosce Giliogiris (gmina Rietavas) Alvira i Vytautas Banevičius.

Wioska Giliogiris w starostwie Rietavas nie ma ani jeziora, ani rzeki. Przepływa przez nią tylko brzydki potok Kirkšnis. Wykopano tu również staw przeciwpożarowy. Akcenty otaczającej architektury można dostrzec przy zagrodzie dworu Marijonas Kaveckas, który jest odrestaurowywany w pobliżu Rietavas na pamiątkę jego dziadka. Być może oni, a może stawy w parku Rietavas, zachęcili rolników Banevičiusa, aby spróbowali zainstalować coś podobnego w ich gospodarstwie. Staw miał nie tylko estetyczny wygląd, ale także praktyczne cele - uchronienie gruntów zagrodowych przed większymi powodziami. W bagnistej części zagrody znajdowały się naturalne lub bardzo długo kopane stawy - linmarkos. Właściciele postanowili zmienić ten link. Staw został wykopany dwadzieścia lat temu. W tym czasie używano ciężkiego sprzętu. Podczas kopania stawu, maszyny tkwiły w nasiąkniętej ziemią, trzeba było dużo wytrwałości, aby pokonać opór natury. Brzegi stawu wzmocniono głazami polnym. Teraz są ukryte przez rośliny. Pierwszą próbą było wykorzystanie stawu do celów komercyjnych - wstrzykiwano do niego ptactwo wodne. Szybko jednak porzucono ten pomysł – staw zabrudził się, ptaki zniszczyły posadzone rośliny i zwierzęta stawowe.

Dziesięć lat później staw został wyremontowany i oczyszczony. Odpowiedź na pytanie, jak powinien wyglądać, podyktowała sama natura. Kiedy nadejdzie wiosna, spójrz na brzeg stawu i wyrośnie jakaś nieobsadzona roślina. Gospodarze chcieli, aby staw, jego flora i fauna pasowały do krajobrazu. Wiosną wzrok przyciągają efektowne kwitnące lilie, oscylujące ajera i trzciny. Rolnicy konsultowali również ze starszymi mieszkańcami wsi wybór roślinności stawowej. Po wysłuchaniu oferty nie raz musiałem odwrócić głowę, bo na Litwie ta sama roślina często nazywana jest inaczej. Kiedyś znajomi podarowali im we wsi rośliny zwane agrestem. Roślina zapuściła korzenie, ale nawet najmłodsze pokolenie nie może znaleźć prawdziwego nazwiska w Internecie. Gruz w pobliżu stawu pojawił się jakby sam. Pięknie wyglądają posadzone tu irysy, cudowna szałwia w maju. Żółte bąbelki mocno się zakorzeniły, ale teraz znacznie urosły.

W stawie dozwolone są karpie ozdobne. Rolnicy podkreślali, że bezobsługowe stawy są zarośnięte, co oznacza konieczność regulacji ilości roślin. Roślinność niszczą szerokookie i pasikoniki - prawdziwi pracownicy sanitarni stawu. Aby jednak rośliny ozdobne pozostały nietknięte przez te ryby, potrzebują dodatkowego karmienia. Na obrazach w pobliżu zbiorników wodnych widzimy kwitnące bluszcze romantyczne wierzby. Jeśli staw jest duży, trudno go wyczyścić, a liście spadające z drzew do wody zanieczyszczają go. Dlatego postanowiono nie uprawiać wierzby, wierzby i bluszczu w pobliżu stawu.

Staw wpłynął na życie rolników. Dla gospodarza stało się to prawdziwym hobby. To zmyśla, jest inaczej. Na przykład, stwierdziwszy, że liczba zielonych żab na łące spadła, coraz więcej z nich stara się trzymać w stawie. Staw uwielbiają zarówno właściciele, jak i ich goście. Alvira, żona pana Vytautasa Banevičiusa, twierdzi, że niebo odbite w wodzie działa kojąco, pomaga odpocząć i zrelaksować się. A rośliny kwitnące latem wszystkimi kolorami tęczy najlepiej redukują stres i napięcie. „Jeśli kamyk uderzy w serce, idziesz nad staw, rozbijasz bułeczki dla ryb, a ich wzburzenie natychmiast wywołuje uśmiech” – powiedziała pani Alvira.

„Mój staw”, Nr. 1, 2016

Dana LUKAUSKIENĖ, Virginija LAURINAITIENĖ

STWIERDZA SIĘ, ŻE KARP JEST NAJPOPULARNIEJSZĄ RYBĄ NA LITWIE, ZARÓWNO W STAWACH JAK I NA STOLE OBIADOWYM. CZĘSTOTLIWOŚĆ AKTUALNEGO DZIECKA ZACZYNA SIĘ RÓWNIEŻ OD DYWANU W AKWARIUM CENTRUM HANDLOWEGO. A DZIŚ POWIEDZIEMY O ZDOBIE STAWÓW I DUMY KARPI KOI.

HISTORIA

RODZAJE KARPI KOI

WIELKOŚĆ OCZKA I WARUNKI PRZECHOWYWANIA

KARMIENIE

UTRZYMANIE STAWU

RÓŻNICE REPRODUKCYJNE I PŁCI

CHOROBY

CZAS ROZPOCZĘCIA WIOSENNYCH PRAC W OGRODZIE LUB DOMU NIE POWINIEN POKAZOWAĆ W OKREŚLONEJ DACIE W KALENDARZU, ALE ZALEŻNIE OD WARUNKÓW KLIMATYZACJI. WSZYSTKO ZALEŻY OD DŁUGOŚCI LODU I ZAMROŻENIA. WIĘC POCZĄTEK PRACY POWINIEN RÓŻNIĆ SIĘ W RÓŻNYCH LATACH: ROK PRACY MOŻE ROZPOCZĄĆ SIĘ POD KONIEC MARCA LUB POD KONIEC KWIETNIA.

PRACA NA LODZIE

Choć na początku marca słońce wschodzi wyżej i jaśniej, staw nadal jest pokryty lodem, choć nie jest aż tak gruby. Jeśli maszty Twojego stawu są drewniane, czas zrobić wokół nich pługi, co zmniejszy szanse, że topniejący lód podniesie most. Jeżeli most na stawie jest układany po północnej stronie stawu, należy również przyciąć cały most. Gdy lód zacznie spływać od południa, przesunie się na północną stronę stawu i w ten sposób z łatwością zepchnie pomost do brzegu.

Sprawdź drewniany wierzchołek mostu, czy niektóre ze stołów nie „zazimowały” – wymień je.

KIEDY LODY TOPIĄ SIĘ

Jeśli Twój staw jest wyposażony w pomost pontonowy - na wiosnę, po roztopach, konieczne jest naciągnięcie uwolnionych przed zimą łańcuchów.

A kiedy lód całkowicie się roztopi, nie można obejść się bez czyszczenia stawu. Będziesz potrzebować grabi z długą rączką oraz sitka, za pomocą którego będziesz mógł wyłapywać różne zanieczyszczenia z wody. Za pomocą tych narzędzi z łatwością usuniesz pływające gałęzie, stare liście, martwe rośliny. Wysusz sitko, ale nie chowaj go daleko. W maju, kiedy drzewa zakwitną, będzie znów potrzebny, a płatki i pyłek trzeba będzie „wyłowić”. Nie należy się martwić, że woda w zbiorniku jest zielona, ponieważ glony rosną najaktywniej na wiosnę. Jeśli jednak woda wygląda na tłustą lub nieprzyjemnie pachnie, może być konieczna wymiana części wody, zwłaszcza jeśli zbiornik nie przecieka. Spuść 1/3 do 2/3 wody i zastąp ją czystą. A jeśli to nie pomoże, czeka cię ciężka praca - czyszczenie osadów.

WYPOSAŻENIE STAWU

Wiosną przyszedł czas na przegląd wyposażenia stawu i ocenę jego stanu. Wadliwy wymień na nowy lub naprawiony. Najpierw sprawdź filtry wody, mogą wymagać czyszczenia lub wymiany.

Pompa wodna zwykle zimuje w suchym pomieszczeniu, a gdy lód stopi się, czas wrócić do stawu. Najpierw sprawdź pompę na lądzie, jeśli nie działa lub jest podejrzana i prawdopodobnie nadszedł czas, aby ją naprawić lub wymienić.

Kiedy lód topnieje, dekoracje stawu i fontanny wracają na swoje zwykłe miejsca. To ostatnie należy również sprawdzić przed włączeniem.

LUDNOŚĆ STAWU

Zimą rośliny i mieszkańcy stawu ogrodowego spoczywają pod gęstym lodem, ale gdy tylko zaczyna się topić, zaczyna się wiosenna praca. Jeśli ryby nie są jeszcze widoczne na powierzchni wody, nie spiesz się, aby złapać lód wody i nie przeszkadzaj reszcie populacji wodnej. Jeśli ryby są już aktywne, a na stawie pozostał tylko cienki lód, możesz go usunąć. Nie jest to jednak konieczne.

Bardzo ważna jest kontrola ryb na wiosnę. Czy wszyscy zimują zdrowi i żywi? Jeśli niektóre ryby są martwe, czas na ponowne łowienie w stawie. Warto to również zrobić, jeśli zostawiłeś kilka ryb na zimę.

Ryby zaczynają żerować, gdy temperatura wody osiągnie 7-12 stopni. Marzec-kwiecień to najlepszy czas na dbanie o paszę. Cóż, gdy woda się nagrzeje, nie zapomnij o karmieniu ryb. Jeśli zaczniesz karmić ryby wcześniej, tylko zanieczysz wodę. W niższych temperaturach populacja wodna nie może trawić pokarmu, więc jego pozostałości znacznie zaburzają pH wody, woda staje się mętna, a gdy pogoda się ociepla, zaczyna kwitnąć.

Gdy lód się topi, zaleca się prewencyjną dezynfekcję stawu, aby zapobiec chorobom ryb. Specjalny preparat w postaci proszku wylewa się na powierzchnię wody i reaguje z wodą. Taki środek nie szkodzi rybom, ale zabija złe mikroorganizmy.

ROŚLINY

Rośliny stawowe nie wymagają szczególnej uwagi. Wiele z nich jest odpornych i przystosowanych do zimowania w litewskich stawach. Czas przerzedzić mocno zarośnięte rośliny. Użyj noża, aby przeciąć porozrzucane korzenie. Jeśli w stawie i wokół niego nie ma zbyt wielu roślin, należy skrócić krzewy i inne wysokie rośliny. Wiosna to także najlepszy czas na nawożenie roślin. Sugeruje się stosowanie pałeczek nawozowych i wbijanie ich do gleby po ustąpieniu mrozów. Jeśli zamarznie dużo roślin stawowych - wiosna to świetny czas na wymianę ich na nowe. W oczku wodnym i na jego brzegach posadź także te rośliny, które nie zimują na dworze.

Nadmiernie rozgałęzione lilie wodne i inne rośliny głębinowe są oddzielane i przesadzane około maja.

„Mój staw”, Nr 1, 2016

Reda BUTKUVIENĖ

JAK PIELĘGNOWAĆ OCZEK OZDOBNY I JEGO ROŚLINY, ABY ZWRÓCIĆ RADOŚĆ NA WIOSNĘ? JEDNYM Z NAJWAŻNIEJSZYCH POWODÓW, KTÓRYCH CZĘŚĆ STAWÓW NIE NADAJE SIĘ DO KORZYSTANIA, JEST JESIEŃ.

Najpopularniejszym rodzajem sztucznego stawu jest staw wielopoziomowy wykopywany w celach dekoracyjnych (może istnieć specjalne dno pokryte folią). W takim stawie sadzone są różne rodzaje roślin. Większości ludzi brakuje informacji o tym, jak radzić sobie z roślinami jesienią, nie wiedząc, że szczątki organiczne muszą zostać usunięte ze stawu, ponieważ gniją i zanieczyszczają wodę. Ale staw, który pozostawia ryby i rośliny na zimę, nie wymaga czyszczenia przed zimą. Lepiej jest, aby ryby zimowały, gdy znajduje się w nich szlam, który może się do nich dostać.

Jeśli w pobliżu stawu rosną drzewa, zaleca się przykrycie ich siatką, aby zapobiec wpadaniu liści do wody. Jeśli sosny rosną na brzegu, należy je przycinać tak, aby igły nie dotykały wody, ponieważ sosny są bardzo kwaśne i zmieniają jakość wody.

Opadłe liście należy usunąć z powierzchni wody i rośliny jednoroczne. Bagna i inne rośliny przybrzeżne należy krótko przycinać, tak aby znajdowały się zaledwie kilka cali nad wodą.

Staw zamarza około 40 cm. Pod żadnym pozorem nie wolno pozostawiać roślin na tej głębokości, ponieważ zamarzną.

Najlepszym podłożem do zimowania roślin wodnych jest głębokość stawu. Rośliny sadzone w koszach przy różnych poziomach wody w stawie należy zebrać i zanurzyć na głębokość około 1 metra. Tam rośliny najlepiej nadają się do zimowania. Jeśli staw nie jest tak głęboki, rośliny można przenieść do innego naturalnego stawu lub do beczki z wodą w piwnicy. Rośliny unoszące się na powierzchni wody tworzą zimujące pąki, które przed zimą opadają na dno. Kilka takich pąków każdej rośliny należy umieścić w słoiku i przechowywać w piwnicy na zimę. Wiosną wypuszczą sadzonki i wrzucone do stawu będą rosły szybciej niż te, które zimowały na dnie. Jest to bardzo ważne w walce z glonami na wiosnę. Zimą konieczne jest pozostawienie w stawie roślin nasycających wodę tlenem.

Zbiorniki wodne, nr 1, 2015/2016 Zima

Aleksandra Michaliowa

Postać dobrze znana zarówno dzieciom, jak i dorosłym, największym gryzoniem na Litwie (20–26 kg) jest bóbr rzeczny (Castor fiber). Kiedyś lokalnie zostały praktycznie wytępione, głównie ze względu na lecznicze właściwości sierści, a także oderwane pasma.

Większość użytkowników i właścicieli akwenów wodnych ma okazję spotkać tego największego gryzonia w naszych szerokościach geograficznych. Jeżeli powierzchnia akwenu jest nieco większa niż przeciętna działka zbiorowiska ogrodowego, brzegi porośnięte są drzewami lub krzewami, a w pobliżu płynie rzeka lub potok, jest jezioro lub bagno – istnieje duże prawdopodobieństwo, że odwiedzą bobry.

W zależności od warunków bobry kojarzą się w okresie styczeń-marzec i rodzą 2-4 młode po trzech miesiącach. Samice bobra są aktywne przez całą ciążę, żywiąc się roślinami, które zaczęły zielenieć po zimie i gromadzą składniki odżywcze potrzebne do wykarmienia młodych. Ta pora roku jest wyjątkowa dla populacji bobrów, ponieważ młodzi ludzie, którzy spędzili rok lub dwa z rodzicami i już dorośli, są agresywnie wypędzani z domów. Są chwile, kiedy silne fizycznie, zeszłoroczne szczenięta z miotu nie odpuszczają, a ich agresja reaguje na ich rodziców, widząc je ze szczeniakami. Takie zdarzenia są dość rzadkie, ale nie występują i prowadzą do migracji osobników, ale do przeniesienia całej rodziny z młodymi.

Druga połowa lata lub początek jesieni to czas, kiedy odwiedzą Cię najbardziej prawdopodobni „goście”. Wiąże się to ze specyfiką ogólnego stylu życia, kiedy dorosłe szczenięta i nowy miot nie rozciągają się w jednym środowisku. Już w wieku jednego roku pisklęta, ścigane przez rodziców, wyruszają na poszukiwanie nowych domów i wtedy rozchodzą się po okolicy. Możliwe jest również odwiedzenie okolicznych bobrów w poszukiwaniu pożywienia lub po prostu przysmaków takich jak jabłka, przycinane gałązki jabłoni. Główne figle bobrów to znajomy obraz: ścięte drzewa i krzewy. Można na to spojrzeć z przebaczeniem, ale jeśli te rośliny są ozdobne, czasami pielęgnowane, przebaczenie, gdy mata wyparowuje. Nawet bóbr może stracić skarpę i osuszyć się wraz ze wszystkimi swoimi rybami, zatamować strumień lub kanał i zalać las lub pola uprawne. W przeciwieństwie do opisanych w poprzednim numerze wydr, bobry nie interesują się rybami, płazami czy ptactwem wodnym, ale bardzo lubią różnorodne rośliny ozdobne i ich korzenie. Bóbr jest aktywny w ciemnych godzinach dnia, z dużą szansą, że zobaczy tylko ślady swojej przeszłości, a nie siebie.

Pierwszą oznaką niepokoju jest mętna woda. Jeśli w zbiorniku wodnym bez wyraźnego powodu woda staje się mętna, prawdopodobnie masz sąsiada. Niezależnie od tego, czy bóbr dopiero odwiedza, czy planuje się ustatkować, w obu przypadkach pierwszym znakiem jest mętna woda. Możesz dostrzec kręgi na powierzchni wody lub bryzy, gdy bóbr wchodzi i wychodzi z wody. Bóbr Brydes odchodzi, gdy wychodzi z wody, aby się pożywić i wciąga do wody różne gałęzie drzew lub krzewów.

Nieco później pojawią się zrębki pozostałe po obgryzaniu, zauważysz pogryzione drzewa, krzewy oraz zniszczone lub zagubione (zjedzone) ozdobne rośliny wodne, ale lepiej na to nie czekać. Najsmutniejsza rzecz, jaka może się wydarzyć, to woda, która przesiąkła przez wykopane jaskinie, podmyty brzeg, wyciekła woda ze wszystkimi dobrodziejstwami akwenu, rybami, roślinami itp., broń Boże.

Nie ma jednej uniwersalnej odpowiedzi na to, co zrobić, gdy zauważymy przybycie i jakie środki podjąć, ale jest doświadczenie, którym spróbujemy się podzielić.

Zacznijmy od ścieżki administracyjnej. Możesz poinformować najbliższy oddział lub regionalny wydział ochrony środowiska. Łowcy prawdopodobnie zostaną powiadomieni i podejmą jakieś działania, ale może to zająć trochę czasu. Tymczasem bobry żerują codziennie, intensywnie gromadzą zapasy i kopią jaskinie, a wiele może się wydarzyć, dopóki nie zostaną wprowadzone środki administracyjne. W przeciwieństwie do wspomnianej w poprzednim magazynie wydry, na bobry można polować, ustala się czas, środki i porządek. Nawiasem mówiąc, mogą tu wystąpić sytuacje skomplikowane, polowanie na bobry jest zabronione od 15 kwietnia do 1 lipca. Celem tego zakazu jest humanitarne - ochrona matek i nowego miotu. W tym okresie ma miejsce główna migracja bobrów do nowych lokalizacji. Jak już wspomniano, na poszukiwanie nowych miejsc mogą pozwolić pojedyncze osoby lub całe rodziny. Rodzina bobrów z młodymi jest mało ruchliwa, w przeciwieństwie do osiedlania się na pierwszym, bardziej odpowiednim obszarze. Nietrudno zauważyć obraz akwenu o powierzchni 20-50 akrów, jaki widziała taka rodzina. Tutaj też nie ma potrzeby większej czujności. Oprócz mętnej wody od razu widać szczekanie, zakopywanie się drzew, krzewów, a nawet jednodniowe pisklęta czy gryzących dyscyplinę rodziców. Takie sąsiedztwo szybko zmienia krajobraz i wymaga pilnych działań.

Profilaktyka jest najbardziej niezawodna i skuteczna. Ogrodź teren, nawet jeśli płot nie ma do 0,5 metra wysokości, zakop jeszcze 0,2 metra w ziemi, a bobry do ciebie nie dotrą. Rośliny rosnące na brzegu można chronić, wykonując wokół rośliny ogrodzenie o wysokości 50-60 cm z siatki drucianej. Bobry boją się psów. Jeśli podejrzewasz lub natkniesz się na to, że masz sąsiada z szerszym ogonem, oprowadź psa po akwenie, pozwól mu "zaznaczyć" okolicę, weź kąpiel. Im więcej znaków i zapachów pozostawił pies, tym lepiej. Jeśli to możliwe, umieść swojego zwierzaka w pobliżu wody, bliżej możliwych śladów. Bobry na pewno nie odwrócą się i nie odejdą.

Nie było żadnych przesłuchań dotyczących specjalnych środków odstraszających bobry. Znane są próby smarowania drzewek pieprzem i posypywania musztardą, ale efekt jest bardzo wątpliwy, a stosowanie smaru nadal jest szkodliwe dla środowiska.

Dziękujemy za pomoc w przygotowaniu publikacji dr hab. Aleksandras Stulginskis University, Wydział Leśny i Ekologii, doc. Kięstutis Petelis.

Publikacja zawiera zdjęcia autora.

PO RAZ PIERWSZY, BĘDĄC DZIECKIEM, GDZIEŚ W 1978 ROKU, W WYDANEJ KSIĄŻCE W JĘZYKU ROSYJSKIM WIDZIELIŚMY AKWARIUM „ZANIMATELNYJ AKVARIUM” ZDJĘCIE Z KOIEM WYGLĄDAŁO JAK ZATRZYMANE SERCE, A BYŁO NIEWIARYGODNE I NIEWIARYGODNE.

Nie jest to karuzela jak złota rybka, ale kolorowa odmiana zwykłego karpia. Prawdą jest, że pochodzenie jest pochodzenia azjatyckiego - analiza genetyczna mitochondriów wykazała, że ​​jest to podgatunek karpia azjatyckiego, a nie karpia zachodnioazjatyckiego, do którego zaliczamy również karpia, który spożywamy.Nie jest to karuzela jak złota rybka, ale kolorowa odmiana zwykłego karpia. Prawdą jest, że pochodzenie jest pochodzenia azjatyckiego - analiza genetyczna mitochondriów wykazała, że ​​jest to podgatunek karpia azjatyckiego, a nie karpia zachodnioazjatyckiego, do którego zaliczamy również karpia, który spożywamy.

DOKTOR NAUKI, EKOLOG. „KAŻDY POKAZUJE NATURALNIE, ŻE KONIECZNE JEST DOPUSZCZENIE DESZCZU LUB WODY ODPROWADZAJĄCEJ Z TERYTORIUM, A JA WALCZĘ Z TAKĄ WODĄ Z WSZYSTKIMI EFEKTAMI. TYLKO PRZY KONTROLI DRENAŻU, GOSPODARKI I JAKOŚCI WODY BANKU, ZANIECZYSZCZENIA PRODUKTÓW NAFTOWYCH MOGĄ BYĆ FORMOWANE W ODPOWIEDNI SPOSÓB. „JAKOŚĆ WODY MUSI BYĆ TAKA, ABY RYBA JEST ZADOWOLONA, A WODA NIE KWIETNIA” – mówi. WEDŁUG BADACZA ODWODNIENIE MOŻE DOPROWADZIĆ DUŻO ZANIECZYSZCZEŃ - NAWOZY, ZRÓWNOWAŻONE ODPADY I WSZELKIE INNE POZOSTAŁOŚCI BENZYNY LUB OLEJU JEŚLI GDZIEKOLWIEK WYCIEKA Z SAMOCHODU. ZARZĄDZANIE PRZEPŁYWEM PRZEPŁYWEM WODY JEDNA Z WAŻNYCH PRAC - PRAWIDŁOWE ZAŁOŻENIE WŁASNEGO CIAŁA I ZRÓWNOWAŻENIE JEGO EKOSYSTEMU.

KOPARKA TAROWAŁA Z PODWÓRKA, ALE NIE JESZCZE UPEWNIŁA SIĘ, ŻE PRACA JEST ZAKOŃCZONA. ABY SKORZYSTAĆ Z STAWU TYLKO W CIEPŁY LETNI DZIEŃ MUSISZ ZADBAJ O JEGO „WYKOŃCZENIE”.

LITWA MA DOBRE WARUNKI DO HODOWLI I KORZYSTANIA Z DODATKOWYCH KORZYŚCI Z RYB SŁODKOWODNYCH - KARPI, LINY, AMAURY ITP. KAŻDY WŁAŚCICIEL GRUNTU MOŻE ZAŁOŻYĆ GRUNTĘ W GRUNCIE POD WIĘKSZYM LUB MNIEJSZYM OBSZAREM ROLNYM.

Ričardas Čekutis, który założył gospodarstwo agroturystyczne w rejonie molackim nad jeziorem Glasmynas, nie uspokoił się, dopóki na jego działce nie pojawił się własny staw. Właściciel zagrody robił wszystko sam, więc zgodził się podzielić swoim doświadczeniem.

„Na mojej działce było mokre miejsce, prawie bagno. Osuszyłem bagno i wykopałem dół. Chociaż w pobliżu jest jezioro, zawsze chciałem mieć własny staw, w którym mógłbym łowić inne ryby niż te, które rozmnażają się w naturalnych wodach. Uważam, że ryby w moim 3,5-hektarowym stawie powinny hodować inne ryby niż w pobliskim jeziorze, więc postanowiłem wzbogacić florę i faunę ”- powiedział R. Čekutis. Zdecydowanie zdecydował, że nie będzie możliwości pływania w stawie. Bo wtedy trzeba by było kopać głębiej i więcej. A realizacja takiego pomysłu wymaga zarówno projektu, jak i pozwolenia. Zezwolenie na wykopanie stawu jest wymagane, gdy jego powierzchnia przekracza 10 arów.

„Jezioro Glasmyn jest w pobliżu. Z sauny jest świetna ścieżka, gdzie można uciec i zanurzyć się w wodzie jeziora ”- dodał właściciel zagrody.

GDZIE APLIKOWAĆ?

Po wykopaniu ziemi w stawie właściciel rozproszył teren zagrody, przykrył ją warstwą czarnej ziemi i zasiał trawę. Tym, którzy zamierzają pójść za jego przykładem, R. Čekutis radzi uważnie śledzić prognozy pogody, aby po tej pracy nie padał deszcz przez co najmniej dwa tygodnie. „Deszczówka może zmyć świeżo wsypaną czarną ziemię do stawu. Dlatego radzę nie trzymać czarnej ziemi w pobliżu stawu i jej nie spryskiwać. A jeśli nie da się tego uniknąć, lepiej pokryć rozrzuconą glebę darnią – radzi właściciel zagrody.

WĘDKARSTWO

„Najpierw zgodziłem się z sąsiadem, który hoduje szybko rosnące karasie. Wiosną wlałem te krzyże do mojego niezbyt wykopanego stawu. A ryba natychmiast się rozgniewała. Kiedy narybek rósł, był gęsty w stawie, prawie więcej niż woda!” „Rolnik był zaskoczony.

Do tego czasu mógł już wpuścić staw i drapieżne ryby. Wybrał szczupaka.

Później włożył jeszcze pięćdziesiąt lin do stawu. To ulubiona, wolno rosnąca, a przez to droga ryba smakoszy. Może również pełnić rolę dodatkowej ryby w ekosystemie, ponieważ nie ma prawie żadnego wpływu na stan akwenu. Liny są wysoko cenione za wspaniały smak. A szczupak nie może złapać lin - liny to ryby denne, a szczupak nie może żerować z dna.

Wiosną stawy R. Čekutis będą miały cztery lata. Już zaczyna żółknąć, więc właściciel planuje wpuścić do stawu białego amurka, czyli krowy podlewane. Ryby tej rasy chronią akweny przed zarastaniem, są jak oczyszczacze stawów, ponieważ żywią się roślinami, dużymi glonami.

Teraz właściciel gospodarstwa może już pozwolić swoim wczasowiczom na łowienie ryb we własnym stawie.

KONSERWACJA MINIMALNA

Stawy na takim obszarze nie wymagają wiele konserwacji, jest przekonany R. Čekutis. Gdy staw już gromadził wodę, właściciel pokrył brzegi trawą. Korzenie trawy, która zaczęła kiełkować, wzmocniły glebę. R. Čekutis radzi tworzyć wolniejsze brzegi, aby ułatwić koszenie zarośniętej trawy. „A jeśli wpadną do wody podczas koszenia trawy, nie ma problemu. Na pewno zjedzą go białe pasikoniki” – powiedział R. Čekutis. Otoczył basen drewnianym płotem, aby małe dzieci nie miały dostępu do wody.

Zeszłego lata, które było bardzo suche, właściciel gospodarstwa napełnił staw wodą ze studni (ponieważ woda ze studni jest beztlenowa, potrzebny jest aerator - kompresor, który wdmuchuje powietrze wężem do zanurzonego dyfuzora który rozbija strumień powietrza na wiele drobnoustrojów).

Mój staw, nie. 1, 2016